- bezgłośny
- bezgłośny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia {{/stl_8}}{{stl_7}}'taki, któremu nie towarzyszy głos, dźwięk; bardzo cichy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Bezgłośne wejście do pokoju. Bezgłośne łkanie. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
bezgłośny
Look at other dictionaries:
bezgłośny — «nie dający się usłyszeć, bardzo cichy, bezdźwięczny» Bezgłośny ruch warg. Bezgłośny płacz … Słownik języka polskiego
bezgłośnie — przysłów. od bezgłośny Bezgłośnie stąpać. Poruszać się bezgłośnie … Słownik języka polskiego
płacz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «wylewanie, ronienie łez, często połączone ze szlochem; stan człowieka zdenerwowanego, wzruszonego, któremu łzy z oczu płyną» Bezgłośny, rzewny, spazmatyczny płacz. Oczy czerwone od płaczu. Był wyczerpany płaczem.… … Słownik języka polskiego
uśmiech — m III, D. u; lm M. y «lekkie wygięcie ust ku górze, połączone z mimiką twarzy, będące zwykle wyrazem uczuć radości, zadowolenia, niekiedy ironii, zakłopotania itp.; bezgłośny śmiech» Beztroski, godny, promienny, radosny, wesoły uśmiech. Błogi,… … Słownik języka polskiego
bezgłośnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezgłośny: Bezgłośnie stanęła za jego plecami. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
